قبل از آن که وارد سلام‌ها و توصیفات حضرت مهدی(عج) نسبت به جد بزرگوارشان ابا عبدالله (ع) شویم، لازم است به تبیین و بررسی علت سلام بر انبیا الهی در ابتدای زیارت نامه بپردازیم؛ چرا امام زمان (ع) در ابتدای زیارتنامه با سلام بر انبیای الهی آغاز کرده‌اند و هر کدام را به صفتی خاص مدح و توصیف کرده‌اند؟
سلام کردن در ابتدای هر زیارتنامه امری معمول و جزو شرایط و آداب زیارت کردن است؛ این که در زیارت مورد نظر به نسب و آباء آن فرد توجه شود و وی را منسوب به بزرگواران کند، مانند آن که در زیارات مختلف آمده است؛ «السلام علیک یابن رسول الله؛ السلام علیک یابن امیرالمؤمنین.»
اما در زیارت ناحیه مقدسه تاکید سلام ها تنها بر نسب و پدران امام حسین(ع) نیست؛ چرا که حضرت صاحب الزمان هر نبی را با وصفی خاص که خداوند وی را مشرف کرده است خوانده اند، با این توصیف سلام‌های نخست زیارت چه چیزی را به ذهن خواننده متبادر می‌کند؟
سلام های نخست زیارتنامه رسالت واحد و منسجم انبیای الهی را یاد آوری می کند؛ پاکی و قداست افرادی را بر می شمارد که هدایت و آموزش بشر بر عهده و تکلیف آنان بوده است. «الَّذینَ یُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّه ِوَ یَخْشَوْنَهُ وَ لا یَخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اللَّهَ وَ کَفى بِاللَّهِ حَسیبا» ؛ پیامبران کسانی هستند که پیام‌هاى خدا را مىرسانند، و از او مىترسند و از هیچ کس جز خدا هراس ندارند و خدا براى حسابرسى بسنده است.
سلام‌های متوالی امام زمان (ع) نه فقط اشاره به صلب و نسب امام حسین (ع) دارد که فرزند انبیاء است، بلکه با آوردن شرافت و صفت خاص هر یک از پیامبران رسالت کلی انبیاء را یاد آوری می کند که از هیچ کس نهراسیدند، به مانند آن جا که امام زمان (ع) می فرمایند: «سلام بر یحیى که خداوند به سبب شهادت مقام و منزلتِ او را بالا برد.»
نظرات شما عزیزان:
منجی موعود 
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
